کفش ایمنی چیست و چه زمانی به آن نیاز دارید؟

قبل از قرن بیستم، جایگزینی یک کارگر شاغل به طور قابل توجهی ارزان تر از اجرای اقدامات ایمنی بود. با ظهور انقلاب صنعتی، هجوم گسترده ای از کارگران و شرکت ها به وجود آمد که برای انجام موفقیت آمیز وظایف روزانه به این اقدامات جدید وابسته بودند. همچنین اتحادیه های کارگری و الزامات ایمنی را که هنوز هم داریم معرفی کرد.

به لطف این استانداردهای ایمنی، کارگران ساختمانی، حمل و نقل، تولید، و حتی مواد غذایی و خرده فروشی ملزم به پوشیدن کفش ایمنی راحت هستند. در حال حاضر کفش های ایمنی و چکمه های ایمنی کار در انواع مختلفی از جمله چکمه های ایمنی زنانه و کفش های پنجه استیل مردانه موجود است.

در این مقاله توضیح خواهیم داد که این کفش مناسب از کجا شروع شد، کفش ایمنی چه چیزی را می سازد و انواع کفش ایمنی و دلیل پوشیدن آن ها چیست.

چرا نگران کفش کارگران هستیم؟

وقتی به آسیب‌های ناشی از کار فکر می‌کنید، آسیب‌های پا ممکن است در لیست نگرانی‌های شما قرار نگیرند، اما شایع‌تر از آن چیزی هستند که فکر می‌کنید. هر سال حداقل ۶۰۰۰۰ آسیب پا منجر به از دست دادن روزهای کاری می شود. هزینه این امر برای شرکت ها می تواند به بیش از ۹۵۰ میلیون دلار برسد. وقتی هزینه این صدمات را با هزینه الزام کارگران خود به پوشیدن نوعی چکمه کار ایمنی اندازه گیری می کنید، می توانید پس انداز را مشاهده کنید.

منشا کفش ایمنی

با درک دلایل نیاز به کفش ایمنی در هر محیط کاری، ممکن است در مورد ریشه مفهوم کفش ایمنی کار کنجکاو باشید. اولین کفش محافظی که کارگران شاغل می پوشیدند سابوت نام داشت. اینها یک کفش چوبی ساده و توخالی داشتند که پاهای کشاورزان فرانسوی و بریتانیایی را از افتادن اشیاء در امان نگه می داشت. این یک انتخاب رایج کفش تا انقلاب صنعتی بود، زمانی که کارگران شروع به انداختن سابوت ها به داخل ماشین آلات کردند تا تولید در طول اعتراضات متوقف شود.

در دهه ۱۹۳۰، مسائل مربوط به ایمنی محیط کار صنعتی شروع به رسیدگی شد و شرکت کفش های رد وینگ شروع به ساخت یک چکمه فولادی در آلمان برای کارگران و افسران نظامی کرد که در زمان جنگ به کار گرفته نشده بودند. مسائل ایمنی پس از جنگ همچنان اولویت داشت.

در دهه ۱۹۷۰، کنگره ایالات متحده قانون ایمنی و بهداشت شغلی را تصویب کرد تا شرایط کار ایمن و سالم را برای کارکنان تضمین کند. این قانون شامل ایجاد اداره ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) برای اجرای استانداردهای مربوط به ایمنی کارگران بود.

چه چیزی به عنوان کفش ایمنی واجد شرایط است؟

کفش‌های ایمنی مردانه و زنانه که پیش از کفش‌های ایمنی مدرن امروزی هستند، تنها با یک پنجه ایمنی طراحی شدند. اینها از لحاظ تاریخی فولاد بودند، اما در نهایت شامل آلیاژ آلومینیوم، مواد کامپوزیت و کفش های پنجه فیبر کربنی بودند. این کفش‌های پنجه کامپوزیت در مقابل پنجه فولادی برای پیروی از استانداردهای تعیین‌شده توسط مؤسسه استاندارد ملی آمریکا (ANSI) مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند.

با گذشت زمان، محافظت از پا به معنای محافظت از انگشتان پا، مچ پا و پاها در برابر خطرات و آسیب ها شد. این امر منجر به تنظیم استانداردهای چکمه های ایمنی توسط استانداردهای آمریکایی برای تست و مواد (ASTM) شد و زمینه های نگران کننده از جمله سقوط اجسام، قدم گذاشتن روی اجسام تیز، گرما و سرما، سطوح مرطوب و لغزنده و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خورنده افزایش یافت.

استانداردهای OSHA و ASTM اکنون الزامات عملکرد، استانداردهای آزمایش و برچسب‌گذاری استاندارد را پوشش می‌دهند. از آنجایی که هر محیط کاری متفاوت است، مسئولیت نیاز به کفش ایمنی خاص بر عهده کارفرمایان است. OSHA از کارفرمایان می خواهد که محل کار را برای تعیین خطراتی که ممکن است به تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) نیاز داشته باشد، ارزیابی کنند. عدم رعایت الزامات OSHA می تواند هزاران دلار جریمه در پی داشته باشد.

طبق استاندارد OSHA 1910.132 (d)(1)، کارفرمایان باید محل کار را ارزیابی کنند تا تعیین کنند که آیا خطرات به PPE نیاز دارند یا خیر. کفش‌های محافظ باید زمانی استفاده شوند که کارمندان در معرض خطر صدمات پا به دلیل افتادن یا غلتیدن اشیاء، اشیایی که کف پا را سوراخ می‌کنند، یا در جایی که پای کارمندان در معرض خطرات الکتریکی قرار دارد، مطابق با استاندارد OSHA 29CFR 1915.156 (a) هستند.

الزامات عملکرد کفش زیر در استاندارد ASTM F2413 آمده است:

مقاومت در برابر ضربه و فشار نیازی به چکمه پنجه فولادی ندارد، اما یک کلاهک محافظ پنجه باید بخشی دائمی از کفش یا چکمه ایمنی باشد تا از پا در برابر افتادن اجسام یا له شدن اشیاء غلتشی سنگین محافظت کند.

محافظت از متاتارس احتمال آسیب به بالای پا را کاهش می دهد. کفش مناسب باید طوری طراحی شود که انگشت پا و ناحیه استخوان متاتارس بین مچ پا و انگشتان پا را بپوشاند.

مقاومت در برابر شوک الکتریکی: یک کفش دارای رتبه EH هنگام ایستادن در حین استفاده از ولتاژ ۱۸۰۰۰ ولت در ۶۰ هرتز به مدت یک دقیقه بدون جریان یا نشتی بیش از ۳ میلی آمپر در شرایط خشک، از پوشنده در برابر ضربه محافظت می کند.

مقاومت در برابر سوراخ/نفوذ نیازمند یک صفحه دائمی است که بین کفی و زیره کفش ایمنی قرار گیرد تا در برابر نفوذ اجسام تیز مانند میخ و شیشه مقاومت کند.

مقاومت برش اره برقی از پا بین پنجه و ساق پا در هنگام کار با اره برقی محافظت می کند.

Static Dissipative توانایی کفش را برای هدایت ایمن هرگونه الکتریسیته ساکن از طریق کفه و کف آن ارزیابی می کند.

کفش های عایق دی الکتریک برای ایجاد عایق در صورت تماس تصادفی با هادی ها یا مدارها طراحی شده اند.

مسئولیت کفش های محافظ عمدتاً بر عهده کارفرما است، اما کارکنان باید در مورد گزینه های کفش ایمنی خود و زمانی که کفش ایمنی مورد نیاز است مطلع شوند. امیدواریم این مقاله به توضیح تاریخچه و دلایل کفش های ایمنی محافظ و انواع کفش های موجود کمک کرده باشد.